Božidar Jovanović
Božidar Jovanović (Nikšić, 16. decembar 1919 — Beograd, 10. jul 1998), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, general-potpukovnik JNA i narodni heroj Jugoslavije.
| božidar jovanović | |||
|---|---|---|---|
 Božidar Jovanović | |||
| Lični podaci | |||
| Datum rođenja | 16. decembar 1919. | ||
| Mesto rođenja | Nikšić, Kraljevstvo SHS | ||
| Datum smrti | 10. jul 1998. (78 god.) | ||
| Mesto smrti | Beograd, Srbija, SR Jugoslavija | ||
| Profesija | vojno lice | ||
| Delovanje | |||
| Član KPJ od | 1942. | ||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | ||
| Služba | NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija 1941 — 1977. | ||
| Čin | general-potpukovnik | ||
| Heroj | |||
| Narodni heroj od | 27. novembra 1953. | ||
| Odlikovanja |
| ||
Biografija
urediRodio se u Nikšiću, 16. decembra 1919. godine. Osnovnu školu je završio u Srbiji u Bajmoku, a sedmi i osmi razred gimnazije u Subotici. Upisao se na Pravni fakultet u Subotici 1939. godine, a 1940. je privremeno radio u Prigrevici na otkupu šećerne repe. Od oktobra 1940. godine do kapitulacije služio je vojni rok u Školi rezervnih oficira.[1]
Za radnički pokret se opredelio još kao gimnazijalac i širio je radničke ideje u svim mestima gde je živeo. Posle kapitulacije i dolaska u Nikšić radio je na organizaciji ustanka. Radio je od jula do decembra 1941. godine kao zamenik ilegalne čete u Nikšiću. Zbog njegove aktivnosti pretilo mu je hapšenje, pa je uz saglasnost Partije prešao na slobodnu teritoriju u Nikšićki partizanski odred i tu obavljao dužnost zamenika komandira Nikšićke varoške čete. U januaru je dvadeset dana bio zamenik komandira čete u Crnogorskom bataljonu koji se borio u Hercegovini. Vratio se u Nikšićku varošku četu i tu ostao sve do marta 1942. godine kada je formiran Prvi udarni bataljon Nikšićkog partizanskog odreda. Na slobodnoj teritoriji postao je član KPJ 2. februara 1942. godine. Od marta do juna 1942. godine bio je na dužnosti zamenika i komesara čete i zamenika komandira i komandir čete u Prvom udarnom bataljonu. Teško je ranjen 8. juna 1942. godine. Kao ranjenik nalazio se u bolnici Goransko i u selu Vrbici u Istočnoj Bosni.[1]
Za vreme Četvrte i Pete neprijateljske ofanzive učestvovao je u borbama za Prozor, Ostrožac, Konjic, Nevesinje, Gacko, oko Nikšića, oko Šavnika, na Durmitoru i proboju na Sutjesci. Kada je postao komandant Prve bokeljske brigade učestvovao je u borbama oko Grahova, Herceg Novog i u oslobođenju Crnogorskog primorja. U završnim borbama brigada je dala veliki doprinos u oslobođenju Crne Gore i čišćenju terena od balista na Kosovu i Metohiji.[1]
Nakon rata obavljao je nekoliko važnih i odgovornih dužnosti u Jugoslovenskoj narodnoj armiji (JNA). Bio je vojni izaslanik u Francuskoj, Turskoj i Izraelu, načelnik štaba divizije i komandant divizije, načelnik odeljenja u komandi Armije, načelnik štaba vojnog područja i korpusa, nastavnik i rukovodilac na Višoj vojnoj akademiji i Ratnoj školi JNA i načelnik Kabineta saveznog sekretara za NO. Penzionisan je 1977. godine u činu general-potpukovnika JNA.[1]
Umro je 10. jula 1998. godine u Beogradu i sahranjen je u Aleji narodnih heroja na Novom groblju.
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja. Ukazom predsednika FNR Jugoslavije Josipa Broza Tita, 27. novembra 1953. godine, proglašen je za narodnog heroja.[1]
Reference
urediLiteratura
uredi- Narodni heroji Jugoslavije tom II. Beograd: Narodna knjiga. 1982.
