Arhimandrit Pimen (Milić)

Pimen (svetovno Pejča Milić; Oraovica, kod Grdelice, 4. septembar 1920 — Manastir Prohor Pčinjski, 15. decembar 1990) bio je srpski pravoslavni arhimandrit i iguman Manastira Prohora Pčinjskoga i narodni tribun.

Pimen (Milić)
Osnovni podaci
Pomesna crkva	Srpska pravoslavna crkva
Eparhija	Eparhija vranjska
Čin	arhimandrit
Titula	iguman Manastira Prohora Pčinjskoga
Sedište	Manastir Prohor Pčinjski kod Bujanovca
Naslednik	Jelena Stevanović
Godine službe	1943—1987
Lični podaci
Svetovno ime	Pejča Milić
Datum rođenja	(1920-09-04)4. septembar 1920.
Mesto rođenja	Oraovica kod Grdelice, Kraljevina Jugoslavija
Datum smrti	15. decembar 1990.(1990-12-15) (70 god.)
Mesto smrti	Manastir Prohor Pčinjski kod Bujanovca, SFRJ

Biografija

Iguman Pimen Milić rođen je od majke Đurće i oca Dimitrija, zemljoradnika. Njegovo svetovno ime je Pejča Milić.

Osnovnu školu završio je u rodnoj Oraovici gde je živeo do drugog svetskog rata. U aprilu mesecu 1942. godine u sklopu represivnih mera koje je bugarska okupatorska vlast vršila nad srpskim stanovništvom, internirala ga je u Bugarsku na prisilni rad. U južnom delu Bugarske pod vrlo teškim uslovima, na neprekidnom fizičkom radu proveo je do meseca novembra 1942. Pošto je zbog lošeg zdravstvenog stanja pušten na slobodu vratio se u dom svojih roditelja. Ovde je proveo šest meseci u razmišljanju kako da ostavi roditelje i tri sestre i da se zamonaši.

Sa blagoslovom svojih roditelja i sa uputom crkvenih vlasti došao je 14. maja 1943. godine u manastir Sv. Prohor Pčinjski gde se posvetio Bogu. Zamonašen je 4. jula 1943. godine u istom manastiru.

U čin ipođakona prizveden je 27. marta 1945. godine. Već 3. juna na dan Sv. cara Konstatina i Jelene rukopoložen je u čin jerođakona u pridvornom hramu Sv. Simeona Mirotočivog u Patrijaršiji u Beogradu. U istom hramu rukopoložen je 16. oktobra u čin jeromonaha.

Od septembra 1943. do 25. januara 1948. godine vršio je dužnost starešine manastira Sv. Prohora Pčinjskog . Za stalnog starešinu manastira postavljen je 26. januara 1948. godine uoči Sv. Save. Odlukom Sv. Arhijerejskog Sinoda, a na predlog nadležnog mitropolita imenovan je za člana Eparhijskog saveta/

Odlikovan je za revnosnu službu crvenim pojasom na Uskrs, 24. aprila 1949. godine. Proizveden je u čin igumana u crkvi Sv. Trojice u Kraljevu 25. aprila 1952. godine. Sva rukopoloženja, odlikovanja i proizvodstva primio je od ondašnjeg mitropolita Skopskog Josifa Cvijovića.

Iguman Pimen preminuo je 1990. Godine, sahranjen je na monaškom groblju u manastirskoj porti.

Uloga igumana Pimena Milića u očuvanju manastira Sv. Prohora Pčinjskog

Iguman Pimen Milić je proveo svoj monaški život i bio starešina u manastiru Sv. Prohora Pčinjskog u izuzetno dugom periodu od 1943. godine do svoje smrti 1990. U teškim ratnim vremenima, sukobljen sa neprijateljima sa svih strana, bugarska okupaciona zona i prisustvo kačačkih albanskih bandi, iguman Pimen pre svega je brinuo o opstanku manastira i očuvanju njegove imovine. U tome je uspevao, zahvaljujući svojoj odanosti ovoj svetinji, ali i svom odnosu prema narodu kome ona pripada. Pre dolaska bugarskih okupacionih snaga u manastir mudro će okrečiti dve freske na kojima su četnici i četnički dobrotvori iz četničke akcije po Staroj Srbiji i Makedoniji, kao i freske srpskih kraljeva kako ih ne bi uništili okupatori.

Fotografija manastira sv. Prohor Pčinjski iz 1944. god,

Ni poratna vremena u kojem je manastir bio ruiniran i bez ikakvih materijalnih sredstava nije bio ništa lakši. Važio je za svešteno lice koje je u najtežim trenucima po manastir svojim principijelnim stavovima i zahvaljujući daru prilagođavanja uspeo da sačuva manastirski identitet. U narodu je bio izuzetno poštovan i rado viđen gost u mnogim kućama.

Nakon nekanonskog proglašenja autokefalnosti Makedonske pravoslavne crkve, usledio je pritisak i na igumana Pimena i verni narod Pčinje da se priklone novoformiranoj organizaciji i istupe iz Srpske pravoslavne crkve. Klevetan i mučen izdržao je sve nevolje sa verom u Boga i u veku kada se od Srbije samo odvajalo uspeo je da sačuva manastir. Ostalo je zabeleženo da kada su komunistički promakedonski agitatori podgovarali verni narod Pčinje na promenu narod je odgovarao: "Će da bude kako kaže kaluđer"! A kaluđer je rekao ne!