Arapsko pismo

Arapsko pismo se koristi za pisanje u osnovi arapskog jezika, kao i mnogih drugih jezika koji koriste ovo pismo (alfabet). Njime je i pisan Kuran, kao i reč Alah.^[1]

Razvilo se iz starijeg nabatejskog pisma pod djelimičnim uticajem sirijskog. Za najstariji spomenik arapskog jezika smatra se nadgrobni spomenik lahmidskog kralja Imrulkajsa u mjestu Namara u Siriji iz 328. godine, a za najstariji spomenik arapskog pisma natpsi iz Zabada iz 512. godine. Iz ranog perioda islama sačuvani su spomenici na uglastoj varijanti pisma, tzv. kufsko pismo, te nešto oblijoj varijanti neshi.

Arapski alfabet je djelimično naslijedio stari semitski poredak koji se preko Feničana odrazio i na grčki alfabet, abecedu i azbuku, ali je poredak u novije vrijeme izmijenjen u arapskom jeziku. Prvo slovo alfabeta jeste alif (uspravna ravna crta).

Alfabet sadrži ukupno 28 slova tj. harfova koji ne razlikuju velika, mala, pisana ili štampana slova, ali imaju različite oblike za slovo na početku, u sredini i na kraju riječi. Svako slovo ima svoju brojčanu vrijednost što je nalazilo široku primjenu u prošlosti posebno u ispisivanju hronograma.

Vidi još

Istorija arapskog pisma

Reference

^ Blair, Sheila S.; Bloom, Jonathan M. (1995). The art and architecture of islam : 1250-1800 (Reprinted with corrections. izd.). New Haven: Yale University Press. ISBN 978-0-300-06465-0.

Literatura

Wolfgang Kosack: Islamische Schriftkunst des Kufischen. Geometrisches Kufi in 593 Schriftbeispielen. Deutsch – Kufi – Arabisch.. Christoph Brunner, Basel. 2014. ISBN 978-3-906206-10-3.

Spoljašnje veze

[Bloom-1] Blair, Sheila S.; Bloom, Jonathan M. (1995). The art and architecture of islam : 1250-1800 (Reprinted with corrections. izd.). New Haven: Yale University Press. ISBN 978-0-300-06465-0.

[1]