Aleksandrovo (Subotica)
Aleksandrovo je gradska četvrt i mesna zajednica grada Subotice.
Aleksandrovo | |
---|---|
Administrativni podaci | |
Grad | Subotica |
Stanovništvo | |
— 2019. | 6.669 |
Geografske karakteristike | |
Koordinate | 46° 04′ 13″ S; 19° 41′ 02″ I / 46.070277° S; 19.68388° I |
Naziv
urediNajčešće upotrebljavani nazivi naselja su Aleksandrovo i Šandor. Na mađarskom je naselje poznato kao Sándor, hrvatskom Šandor, a na nemačkom kao Schandor.
Geografija
urediAleksandrovo se nalazi na 46° 4' 13" severne geografske širine i 19° 41' 2" istočne geografske dužine. Naselje je najjužniji deo grada Subotice. Kroz teritoriju naselja prolaze državni put 11 (Y krak), auto-put A1 i pruge Subotica—Senta i Subotica—Beograd. Uz istočnu granicu naselja se nalazi Palićko jezero.
Delovi naselja
urediAleksandrovo je podeljeno na dva dela koja razdvaja ulica Starine Novaka: Veliki Šandor, stari deo sa istočne strane i Novo Naselje sa zapadne strane. To su ustaljeni kolonijalni izrazi, definisani godinama izgradnje većih objekata.
Stari deo čine većinom starije zgrade koje danas delom služe kao stambeni objekti, a delom kao prodavnice. U njemu se još nalaze osnovna škola, pravoslavna crkva, nekoliko pekara i mesara, železnička stanica „Aleksandrovo predgrađe“, fabrika „Bratstvo“, jedina knjižara u ovom delu grada i nekoliko kockarnica. U ovom delu naselja se kuće mnogo manje grade. Stari deo Aleksandrova je industrijski razvijeniji, ali ima manje zelenih površina i drveća.
U novom delu se nalazi mala pijaca, katolička crkva, nekoliko prodavnica i trafika, fabrike „Fidelinka“ i „Mlekara“ i nekoliko frizerskih salona. U ovom delu naselja još uvek ima placeva za izgradnju kuća, a na njegovoj površini ima nekoliko desetina njiva pod domaćim kulturama (kukuruz i pšenica).
Istorija
urediNa ovom području su pronađeni tragovi starijih naselja, koji datiraju iz bronzanog doba, sarmatskog perioda i srednjeg veka.
Naselje Aleksandrovo osnovali su Srbi iz Subotice 1786. godine, a 1804. godine je ono dobilo zvaničan status sela. U ovo doba, većinu stanovnika naselja činili su Srbi, sa nešto Bunjevaca. Aleksandrovo je bilo zasebna opština sve do 1904. godine, kada je priključeno Subotici.
27. jula 1919. godine, Aleksandrovo je posetio regent i prestolonaslednik Kraljevstva Srba, Hrvata i Slovenaca Aleksandar Karađorđević. Prisustvovao je službi u pravoslavnom hramu Svetog Dimitrija, gde ga je dočekao paroh Miloš Pilić. Nakon službe se regent lično obratio Aleksandrovčanima, koji su se okupili u velikom broju i zasipali gosta cvećem.[1]
Demografija
urediPo podacima iz 1910. godine, Aleksandrovo je imalo 1.589 stanovnika, od kojih je 741 govorilo srpski, 323 nemački, 271 mađarski i 249 ostale jezike.[2]
Po podacima iz 2019. godine, Aleksandrovo je imalo 6.669 stanovnika.[3]
Religija
urediU Aleksandrovu se nalazi Srpska pravoslavna crkva Svetog Dimitrija izgrađena 1818. godine, a postoji i Katolička crkva Marije Majke, izgrađena 1982. godine.
Na obali Palićkog jezera, pokraj pruge za Sentu, nalaze se Vodice posvećene Velikoj Gospojini.
Privreda
urediU Aleksandrovu se nalazi nekoliko značajnih firmi: „Bratstvo“ (proizvodnja i remont teretnih vagona), Subotička mlekara, „Fidelinka“ (industrija hleba), „29. novembar“ (mesna industrija).
Sport
urediU naselju postoji rvački klub „Aleksandrovo“. Takođe postoji i fudbalski klub „Lokomotiva", koji svoje utakmice odigrava na fudbalskom terenu „Bratstvo".
Srpski košarkaš Nikola Kalinić je rođen u Aleksandrovu. Tu je odrastao i načinio svoje prve košarkaške korake.[4]
Izvori
uredi- ^ „Vek od posete Kralja Aleksandra Karađorđevića Subotici - drugi dan”. subotica.com. 27. 7. 2019. Pristupljeno 16. 11. 2020.
- ^ „Arhivirana kopija”. Arhivirano iz originala 24. 03. 2019. g. Pristupljeno 10. 03. 2010.
- ^ „MZ Alkesandrovo, opšti podatci”. subotica.rs. 31. 7. 2019. Arhivirano iz originala 22. 02. 2020. g. Pristupljeno 26. 5. 2020.
- ^ „SUgrađani: Nikola Kalinić - "Ne kajem se ni zbog čega u životu!"”. subotica.com. 24. 5. 2020. Pristupljeno 16. 11. 2020.