Aleksander Gjerimski
Ignaci Aleksander Gjerimski (Varšava, 30. januar 1850 – Rim, 6–8. mart 1901) bio je poljski slikar s kraja 19. veka. Bio je predstavnik realizma kao i važan preteča impresionizma u Poljskoj.
Aleksander Gjerimski | |
---|---|
Datum rođenja | 30. januar 1850. |
Mesto rođenja | Varšava, Ruska Imperija |
Datum smrti | mart 1901.51 god.) ( |
Mesto smrti | Rim, Kraljevina Italija |
Biografija
urediOn je mlađi brat Maksimilijana Gjerimskog. Aleksander Gjerimski je završio srednju državnu školu br. III u Varšavi 1867. godine, a iste godine je započeo studije crtanja u Varšavi. Između 1868–1872. studirao je na Akademiji lepih umetnosti u Minhenu i diplomirao sa zlatnom medaljom. Dobio je pohvalu za diplomski rad Venecijanski trgovac. Između 1873−1874. boravio je u Italiji, uglavnom u Rimu. Tamo je završio svoja prva poznata dela: Roman Inn i Morra Game, koje je Gijermski doneo u Varšavu početkom 1875. godine i izložio u galeriji Zacheta. Obe slike su privukle pažnju publike i kritičara.[1]
Od kraja 1875. do 1879. on se vratio u Rim, gde je radio na poboljšanju svog umetničkog rada, posebno provodeći mnogo vremena proučavajući italijanske slike. Najvažnije delo rimskog perioda bila je njegova slika U senici. Bio je to pristup impresionizmu, kojem su prethodile opsežne studije u ovoj oblasti (na primer Cilindar na stolu, Čovek u crvenom fraku između ostalih). Na slici U sjenici vidimo scenu društvenog skupa iz 18. veka, koji se odvija u sjenici ispunjenoj svetlošću s leđa. Takve scene su mu omogućavale da se igra bojama i svetlošću. Rad Gjerimskog se može uporediti sa savremenim francuskim impresionistima, iako on još nije bio u Parizu i nije bilo dokaza da je video njihov rad.[2][3]
Najveći stvaralačli period za Gjerimskog bio je između 1879−1888. godine koje je proveo u Varšavi. U to vreme radio je sa grupom mladih pisaca i slikara pozitivista, okupljenih oko časopisa Wędrowiec (eng. Lutalica). Odgovoran za umetničke poslove u ovim časopisima bio je Stanisłav Vitkjevič, koji se borio za javno priznanje Gjerimskog. Slike koje je Gjerimski napravio u ovom periodu, na primer, Jevrejke koje prodaju pomorandže; Starogradska kapija, Solečeva marina, Praznik truba i peskara i drugi zasnovani su na životima siromašnih ljudi iz dva varšavska okruga – Povisle i Starog grada. Nažalost, njegova dela nikada nisu bila shvaćena i poštovana u savremenoj Poljskoj. Kao druge necenjene ličnosti u domovini, bez sredstava za život, napustio je Varšavu i otišao u inostranstvo 1888. godine.[1]
Nakon odlaska iz Poljske živio je uglavnom u Nemačkoj i Francuskoj. Kako se njegovo okruženje menjalo, menjao se i njegov rad. Daleko od zavičaja počeo je da slika teme koje nisu bile tako lične. Uglavnom je slikao pejzaže (Kufštajn, Deo Rotenburga, morski pejzaži). Često je slikao noću, što mu je omogućavalo da slika predmete pod veštačkim svetlom, kao što su (minhenska nokturna, Pariska opera noću, Sumrak nad Senom).
U Poljsku se vratio 1893. i ostao do 1895. godine, da bi se prijavio za mesto na Akademiji lepih umetnosti u Krakovu . Ovo putovanje je oživelo njegovo interesovanje za ljudske subjekte. Seljački kovčeg je jedna od slika iz tog perioda.
Poslednjih godina života ostao je u Italiji.[4]
Njegovo gorko razočarenje u životu otkriva njegov autoportret naslikan godinu dana pre njegove smrti. Poslednje godine svog života proveo je u duševnoj bolnici; ipak je ostavio jedinstveno nasleđe. Njegova dela su predstavljala realizam, poput Kurbeovog, i nije se plašio da predstavlja sve životne stvari, uključujući i živote skromnih ljudi.[1]
Gjerimski je umro između 6. i 8. marta 1901. u Rimu u duševnoj bolnici u ulici Via dela Lungara. Sahranjen je na groblju Kampo Verano u Rimu 10. marta 1901.[4]
Galerija
uredi-
Jevrejska sa pomorandžama, 1880-1881
-
Seljački kovčeg, 1894
Vidi još
urediReference
uredi- ^ a b v „Aleksander Gierymski”. Pristupljeno 2018-11-23.
- ^ „Aleksander Gierymski Info”. Pristupljeno 2018-11-23.
- ^ „The Poet of Light in Warsaw”. Arhivirano iz originala 2018-11-24. g. Pristupljeno 2018-11-23.
- ^ a b „Aleksander Gierymski - rzeczywistość bez upiększania”. Pristupljeno 2018-11-23.