Aleksandar Stojanović (general)
Aleksandar Stojanović (Beograd, 14. mart 1885 — Beograd, 16/17. novembar 1944) bio je armijski general Jugoslovenske vojske, pomoćnik ministra vojske, mornarice i vazduhoplovstva Kraljevine Jugoslavije i komandant konjice Jugoslovenske vojske.
| Aleksandar Stojanović | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 14. mart 1885. |
| Mesto rođenja | Beograd, Kraljevina Srbija |
| Datum smrti | 16. novembar 1944. (59 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Demokratska Federativna Jugoslavija |
| Obrazovanje | Niža škola Vojne akademije u Beogradu, Vojna škola Sen-Sir |
| Vojna karijera | |
| Služba |  Kraljevina Srbija Kraljevina Jugoslavija Vlada narodnog spasa |
| Vojska | Vojska Kraljevine Srbije Jugoslovenska vojska |
| Čin |   Armijski general |
Biografija
urediObrazovanje i karijera
urediRođen je 14. marta 1885. godine u Beogradu. Završio je Nižu školu Vojne akademije u Beogradu, a potom Vojnu školu Sen-Sir u Parizu. Učestvovao je u Balkanskim ratovima i Prvom svetskom ratu.
Od 14. decembra 1929. godine, bio je načelnik štaba Prve armijske oblasti. Tri dana kasnije je unapređen u čin brigadnog generala. Potom, 14. decembra 1932. godine prelazi na dužnost komandanta pešadije Potiske divizijske oblasti, a zatim 4. januara 1934. godine postaje komandant Šumadijske divizijske oblasti. U čin divizijskog generala je unapređen 3. aprila 1935. godine.
Za pomoćnika inspektora trupa je imenovan 6. septembra 1936. godine. Pomoćnik ministra vojske, mornarice i vazduhoplovstva Kraljevine Jugoslavije je bio od 27. novembra 1937. do 11. decembra 1940. godine, u vreme mandata generala Ljubomira Marića, generala Milutina i Milana Nedića, kada je postao komandant konjice Jugoslovenske vojske.
Drugi svetski rat
urediRazrešen je dužnosti nakon puča 27. marta 1941. godine, ali je reaktiviran već u Aprilskom ratu. Na predlog Milana Nedića, dolazi na službu u Vladi narodnog spasa kao načelnik Odeljenja za vojne zarobljenike i načelnik Vojnog odeljenja pri Predsedništvu Vlade narodnog spasa, zbog čega mu je 1941. godine oduzet čin.
Streljan je nakon oslobođenja Beograda 1944. godine na nepoznatoj lokaciji. To se najverovatnije dogodilo u noći između 16. i 17. novembra 1944. godine u Lisičjem potoku. U spisima je zaveden kao pripadnik Srpske državne straže.[1] Njegovo ime je objavljeno pod rednim brojem 70 na spisku 105 streljanih, objavljenom 27. novembra 1944. godine na naslovnoj strani lista Politika, kao deo saopštenja Vojnog suda Prvog korpusa NOVJ o suđenju ratnim zločincima u Beogradu.[2] Usledila je konfiskacija imovine, a telo porodici nikada nije predato.
Rehabilitacija
urediViši sud u Beogradu je 12. marta 2012. godine doneo rešenje o rehabilitaciji generala Stojanovića, na osnovu predloga koji je podnela njegova kćerka Daroslava Savić.[3]
Unapređenja u činove
uredi| Brigadni general | Divizijski general | Armijski general |
|---|---|---|
 
|
|
|
| 17. decembar 1929. | 3. april 1935. | 31. decembar 1940. |
Vidi još
urediReference
uredi- ^ „Registar žrtava”. Komisija za tajne grobnice ubijenih posle 12. septembra 1944. godine.
- ^ „Saopštenje Vojnog suda Prvog korpusa NOVJ o suđenju ratnim zločincima u Beogradu”. Politika. 11828: 1. 27. novembar 1944.
- ^ „Rešenje o rehabilitaciji” (PDF). Viši sud u Beogradu. 12. 03. 2012.
