Adem Buć
Adem Buć (Bivolje Brdo, kod Čapljine, 15. decembar 1914 — Sarajevo, 9. decembar 1942) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
| adem buć | |
|---|---|
 Adem Buć | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 15. decembar 1914. |
| Mesto rođenja | Bivolje Brdo, kod Čapljine, Austrougarska |
| Datum smrti | 9. decembar 1942. (27 god.) |
| Mesto smrti | Sarajevo, Kraljevina Jugoslavija (dejure) NDH (defakto) |
| Profesija | geometar |
| Delovanje | |
| Član KPJ od | avgusta 1940. |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
| Heroj | |
| Narodni heroj od | 26. jula 1949. |
Biografija
urediRođen je 15. decembra 1914. godine u selu Bivolje Brdo, kod Čapljine. Pošto je njegovim roditeljima umrlo šestoro dece, oni su se 1916. godine sa Ademom i njegovom sestrom Azizom preselili u Mostar. Osnovnu školu i četiri razreda gimnazije završio je u Mostaru, a potom je prešao u Beograd gde je upisao Srednju tehničku školu, geodetski odsek. Posle završetka ove škole, 1938. godine, izvesno vreme je radio, kao geometar, u Daruvaru. Posle odsluženja vojnog roka, 1939. godine, se vratio u Mostar i zaposlio u Geodetskoj upravi.[1][2]
Revolucionarnom omladinskom pokretu pristupio je kao učenik u Beogradu. Član Saveza komunističke omladine Jugoslavije od bio 1939, a Komunističke partije Jugoslavije od avgusta 1940. godine.[2]
Neposredno pred početak Aprilskog rata, 1941. godine, bio je mobilisan, a posle kapitulacije Jugoslovenske kraljevske vojske vratio se u Mostar. Aktivno je učestvovao u ilegalnim pripremama oružanog ustanka. Kao sekretar partijske ćelije „Carina“, organizovao je prikupljanje oružja, municije i drugog materijala. Sve do aprila 1942. godine radio je kao ilegalac u okupiranom Mostaru.[2]
Aprila 1942. godine bio je prinuđen da napusti okupiranu grad i pređe u Mostarski partizanski bataljon, gde mu je bila poverena funkcija političkog radnika. Istakao se već u prvim akcijama Odreda - prilikom borbe sa četnicima i u proboju prema Bjelašnici. Prilikom napada na neprijateljsko uporište u Hadžićima, bio je teže ranjen. Tada se ilegalnim kanalima, sa lažnim dokumentima, prebacio u okupirano Sarajevo.[2]
Pošto je posedovao lažna dokumenta lečio se u jednoj sarajevskoj bolnici, a posle ozdravljenja se povezao sa partijskom organizacijom. Posle velike policijske provale u sarajevsku partijsku organizaciju u martu 1942. godine, Mesni komitet KPJ za Sarajevo je bio razbijen. Prilikom obnove ovog komiteta, sredinom 1942. godine, Adem je, zajedno sa Džemalom Bijedićem, Mladenom Kneževićem i Reufom Galoševićem, postao njegov član.[2]
Krajem 1942. godine, trebalo je da pređe u Mostar, gde je trebalo da preuzme dužnost sekretara Mesnog komiteta KPJ, ali su ga početkom decembra na ulici u Sarajevu prepoznala dva ustaška agenta i uhapsila. On je bio uhapšen u sklopu nove velike policijske prolavle u partijsku organizaciju. U ustaškom zatvoru „Ćemaluša“, bio je strahovito mučen, ali i pored toga islednicima nije rekao ni reči.[2]
Ubijen je 9. decembra 1942. godine. Posle oslobođenja, njegovi posmrtni ostaci su sahranjeni u Grobnici narodnih heroja u spomen-parku Vraca, na planini Trebeviću, kod Sarajeva.[2]
Ukazom Prezidijuma Narodne skupštine FNR Jugoslavije, 26. jula 1949. godine, proglašen je za narodnog heroja.[2][3]
Reference
uredi- ^ Narodni heroji 1982, str. 122.
- ^ a b v g d đ e ž Narodni heroji 1982, str. 123.
- ^ „Sl. list FNRJ 99/49” (PDF). www.slvesnik.com.mk. 26. 11. 1949. str. 1348.
Literatura
uredi- Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: „Narodna knjiga”. 1982.
