Јесен стиже, Дуњо моја (film)
Jesen stiže, Dunjo moja je srpski film snimljen 2004. u režiji Ljubiše Samardžića, a scenario su pisali Tonči Matulić i Đorđe Milosavljević.[1][2]
| Jesen stiže, Dunjo moja | |
|---|---|
 Filmski poster | |
| Izvorni naslov | Jesen stiže, Dunjo moja |
| Žanr | drama |
| Režija | Ljubiša Samardžić |
| Scenario | Đorđe Milosavljević Tonči Matulić |
| Producent | Ljubiša Samardžić Mirjana Samardžić |
| Glavne uloge | Branislav Trifunović Marija Karan Igor Đorđević Kalina Kovačević Predrag Ejdus Rada Đuričin Vojislav Brajović Boris Milivojević Milorad Mandić Manda Boda Ninković Milica Milša Branimir Brstina Renata Ulmanski Marta Uzelac |
| Muzika | Nemanja Mosurović |
| Snimatelj | Radoslav Vladić |
| Montaža | Marko Glušac |
| Producentska kuća | Sinema dizajn Radio Televizija Srbije |
| Godina | 2004. |
| Trajanje | 95 minuta |
| Zemlja | Srbija i Crna Gora |
| Jezik | srpski |
| Sledeći | |
| IMDb veza | |
Film "Jesen stiže, Dunjo moja" je premijerno prikazan 15. oktobra 2004. u Centru Sava.[3]
Radnja
uredi
Bezbrižno detinjstvo Save (Branislav Trifunović), Marije (Marija Karan) i Petrašina (Igor Đorđević) prekida početak Prvog svetskog rata. Sava i Petrašin i protiv svoje volje odlaze da služe vojsku Austrougarske monarhije. Četiri godine posle toga, rat je završen. Sava se vraća kući. Dočekuju ga Marija i njegov najbolji drug Petrašin, koji je ranije došao iz rata jer je na frontu izgubio ruku. Ustreptala ljubav Save i Marije ovaploćuje se i ostvaruje. Na putu njihove potpune sreće isprečio se Savin otac (Vojislav Brajović), koji pored tri ćerke ne želi da „hrani nova gladna usta“.
Posle tuče sa ocem, Sava napušta selo i odlazi preko Tise u varoš. Marija ostaje ucveljena i nemoćna. Sava u varoši nalazi posao u mlinu bogatog Granfilda (Predrag Ejdus). Njegova ćerka Anica (Kalina Kovačević) bacila je oko na Savu. Brižan otac Granfild predlaže Savi da se oženi Anicom. Brakom sa Anicom, Sava bi postao zet ugledne i stare alzaške porodice, kao i naslednik velikog porodičnog bogatstva.
Nesiguran u svoju odluku, Sava još jednom kreće na put do rodnog sela željan susreta sa Marijom. Ona je, međutim, umrla rađajući njegovo dete, koje sad raste u Petrašinovoj kući, kući Savinog kuma i najboljeg druga, koji se nikad nije pomirio sa neuzvraćenom ljubavlju koju je osećao prema Mariji. Obeleženi ratnim iskustvom i nesrećnim ljubavima, i Sava i Petrašin su izgubljeni u sopstvenom životu, pored male Dunje, koju obojica smatraju svojim detetom.[4][1][2]
Uloge
uredi| Glumac | Uloga |
|---|---|
| Branislav Trifunović | Sava Lađarski |
| Marija Karan | Marija Stanimirović |
| Igor Đorđević | kum Petrašin |
| Kalina Kovačević | Anica Granfild |
| Predrag Ejdus | gazda Josip Granfild |
| Rada Đuričin | Savina majka |
| Vojislav Brajović | Savin otac |
| Maja Vukojičić | Savina sestra 1 |
| Violeta Mitrović | Savina sestra 2 |
| Bojana Bambić | Savina sestra 3 |
| Renata Ulmanski | Aleksadrina Glavacki |
| Marta Uzelac | Dunja |
| Ljubiša Samardžić | Života Stanimirović |
| Boris Milivojević | Ciganin |
| Milorad Mandić Manda | skeledžija |
| Boda Ninković | Timotije (Savin ujak) |
| Milica Milša | Ciganka vračara |
| Siniša Ubović | Čaba |
| Branimir Brstina | vlasnik čarde |
| Bojan Dimitrijević | Petrašinov brat |
O filmu
urediČudesna muzička i životna melodija banatske ravnice. Sa Festivala u Herceg Novom film je poneo čak šest nagrada: za najbolju žensku ulogu, scenografiju, kostim, kameru, ton i, naravno, onu najznačajniju - Zlatnu mimozu za najbolji film.[5][6] Publika na Kanli kuli burnim aplauzom ispratila je film i u potvrdu toga nagradila ga nagradom za najbolji film po mišljenju publike. Izuzetnu prihvaćenost film je imao i kod bosanske publike na ovogodišnjem Sarajevo film festivalu, na kom je nastupio u glavnom regionalnom programu.
Koliko su mladi glumci uspešno poneli svoje uloge svedoče i priznanja sa Glumačkog festivala u Nišu, gde je mlada glumica Kalina Kovačević ponela nagradu „Carica Teodora“ za najbolju žensku ulogu. Poveljama za izuzetnu žensku i mušku ulogu nagrađeni su Marija Karan i Branislav Trifunović, a za najboljeg debitanta izabran je Igor Đorđević.[7]
Stručni odbor naše Akademije filmske umetnosti i nauke za izbor domaćeg kandidata za učešće u konkurenciji za 77. nagradu Oskar, za 2004. godinu u kategoriji dugometražnih igranih filmova snimljenih u zemljama van engleskog govornog područja odlučio je da srpski kandidat bude ovaj film.[8]
Vidi još
urediReference
uredi- ^ a b „Jesen stiže, dunjo moja”. Tv Program. Pristupljeno 5. 2. 2020.
- ^ a b „Jesen stiže, Dunjo moja”. Filmski centar Srbije. Arhivirano iz originala 12. 04. 2021. g. Pristupljeno 31. 1. 2021.
- ^ „U Beogradu premijerno prikazan film "Jesen stiže, Dunjo moja"”. Srbija. Pristupljeno 5. 2. 2020.
- ^ „Jesen stiže dunjo moja”. Moj Tv. Pristupljeno 5. 2. 2020.
- ^ „Gran pri za “Jesen stize dunjo moja” Ljubise Samardzica”. pcnen. Pristupljeno 31. 1. 2021.
- ^ „JESEN STIŽE DUNJO MOJA”. first. Pristupljeno 31. 1. 2021.
- ^ „Istorijat”. Filmski susreti. Arhivirano iz originala 31. 01. 2021. g. Pristupljeno 31. 1. 2021.
- ^ „Melodrama iznad svega”. blic. Pristupljeno 31. 1. 2021.
Spoljašnje veze
uredi- Jesen stiže, Dunjo moja na sajtu IMDb (jezik: engleski)
- Jesen stiže, Dunjo moja
