Jezičak

Kod drvenih duvačkih instrumenata elastično telo čije treperenje, pod prilivom sabijenog vazduha, stvara zvučne vibracije. Mogu da ga čine istanjeni listići trske, i to dva, na jednom kraju zajedno uvezana, dok je drugi slobodan za treperenje (tzv. dvostruki jezičak - kao kod oboe, fagota, zurle itd.) ili samo jedan listić, položen preko ulaznog otvora cevi i takođe uvezan ili pričvršćen obručem na donjem kraju (tzv. prost ili jednostruki jezičak - kod klarineta ili saksofona).

Jezičci

Jezičak može da bude i metalan, kao kod redovne harmonike ili kod usne harmonike, a takođe i kod harmonijuma i nekih orguljskih svirala.

Kod limenih duvača ulogu jezička imaju same usne svirača, kao elastično živo tkivo (tzv. opneni jezičak).

Najzad, jezičak može da bude i vazdušni, koji se javnja kod flaute, frule i srodnih instrumenata, gde se obrazuje na ulaznom otvoru cevi (flauta) ili na prorezu (tzv. glasnici) ispod otvora (blok-flauta, frula), a do treperenja dolazi usled deljenja vazdušnog mlaza na tzv. usni (odatle i naziv labijalni instrumenti [lat. labea = usna]. Neke od svirala na orguljama, osim već opisanog, dejstvuju i na ovaj način.