Đedići
Đedići su naseljeno mjesto u gradu Trebinje, Republika Srpska, BiH. Prema popisu stanovništva iz 1991. u naselju je živjelo 26 stanovnika.
Đedići | |
|---|---|
| Administrativni podaci | |
| Država | Bosna i Hercegovina |
| Entitet | Republika Srpska |
| Grad | Trebinje |
| Stanovništvo | |
| — 2013. | 26 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 42° 45′ 55″ S; 18° 11′ 28″ I / 42.7653° S; 18.1911° I |
| Vremenska zona | UTC+1 (CET), ljeti UTC+2 (CEST) |
| Aps. visina | 270 m |
  Đedići Đedići na karti Bosne i Hercegovine | |
Geografija
urediNalazi se na oko 270 metara nadmorske visine, površine 3,14 km2, udaljeno oko 20 km od gradskog centra. Pripada mjesnoj zajednici Šuma i Površ. Zbijenog je tipa. Smješteno je u Popovom polju, na lijevoj obali Trebišnjice. Atar se sastoji od bezvodnog krševitog terena, obraslog niskom bjelogoričnom šumom, i priobalnog obradivog zemljišta.[1]
Na području Đedića nekada je uzgajan duvan visokog kvaliteta, proizvođen je drveni ugalj, a gajeno je i dosta stoke. Raseljavanjem stanovništva u drugoj polovini HH vijeka , privredna aktivnost svedena je na neznatnu mjeru: na okućnicama se gaji povrće, stoka i pčele, uglavnom za lične potrebe. Osnovna škola otvorena je 1926, ali njen rad nije obnovljen poslije Drugog svjetskog rata. Selo je elektrificirano 1962. godine. Asfaltnim putem, dugim 2,5 km, priključeno je na asfaltiranu trasu bivše željezničke pruge, a njome na magistralni put Stolac-Trebinje. Mještani se snabdijevaju kišnicom iz čatrnja i lokava.[1]
Istorija
urediSelo je nazvano po srednjovjekovnom vlasteoskom rodu Dedić (Đedić), koji se pominje u dubrovačkim dokumentima 1339-1372, u vezi sa isplatom humskog mogoriša. Bili su u službi Nikolića, gospodara Popovog polja. Na lokalite tu Rajčeva gomila otkriven je tumulus iz bronzanog ili gvozdenog doba, na kojem su vidljiva četiri srednjovjekovna groba. U njegovoj blizini nalazi se majdan kamena, u kojem je sačuvan jedan stećak. Na seoskom groblju, pored Crkve Svete Varvare, podignute na mjestu manjeg srednjovjekovnog hrama posvećenog istoj svetici, očuvano je 47 stećaka. Nedaleko od groblja nalazi se stub visok preko 2 m, sa natpisom koji otkriva da je tu sahranjen Radoje Mrkšić. Na osnovu zajedničke crkve i groblja zaključuje se da su Đedići bili središte šireg područja, koje je obuhvatalo i susjedna sela Kučići, Krnjevići i Cicina. U defteru iz 1468/69. selo se ne pominje, ali se navodi neidentifikovano selo Strganica, sa sedam domaćinstava, koje je popisano sa Kučićima, Humom i Cicinom, u sastavu timara Tvrtka Radosalića i Dragića Srdićeva, što navodi na zaključak da se to ime odnosi na Đediće, odnosno na Stragaj, vir sa okolnim zemljištem u blizini današnjeg sela. Prema defteru iz 1475/77. sela Kučići, Strgance, Hum i Cicina imala su zajedno 16 hrišćanskih domaćinstava i tri neoženjena.[1]
Iz sela su Dimitrije Mitar Merćep, ustanički vođa (1875-1877) i Vladimir Merćep, član Trgovačko-industrijske komore BiH (1913-1935) i uprave Sarajevske privredne banke, nosilac Ordena Svetog Save III stepena.[1]
Stanovništvo
urediU Đedićima je 1851. bilo 58 stanovnika (49 pravoslavaca i devet muslimana). Selo je 1879. imalo devet domaćinstava i 51 stanovnika (pravoslavci); 1910. - 94 stanovnika; 1948. - 88; 1961. - 58; 1991. - 26 (Srbi); 2013 . - četiri do maćinstva i osam stanovnika. Porodica Bašić slavi Jovanjdan; Merćep - Sv. Stefana. U selu su živjele i porodice Sparavalo i Džodžo (krsna slava Đurđevdan), koje su se odselile ili su izumrle. Dobrovoljci u Prvom svjetskom ratu bili su: Dušan i Tomo Merćep, Dušan Sparavalo, Aćim i Joko Džodžo. Tokom Drugog svjetskog rata stradalo je šest civila i jedan borac NOVJ.[1]
| Demografija[2] | ||
|---|---|---|
| Godina | Stanovnika | |
| 1879. | 51 | |
| 1910. | 94 | |
| 1948. | 88 | |
| 1961. | 58 | |
| 1991. | 26 | |
| 2013. | 8 | |
Vidi još
urediReference
urediSpoljašnje veze
uredi
