Википедија

Sent Vinsent i Grenadini

(preusmereno sa Свети Винсент и Гренадини)

Sent Vinsent i Grenadini (engl. Saint Vincent and the Grenadines), poznati i kao Sveti Vinsent i Grenadini, mala su ostrvska država u jugoistočnom delu Karipskog mora, pripada Zapadnim Antilima, u centralnoj Americi.[2] Sastoji se od ostrva Sent Vinsent i grupe Grenadinskih ostrva (Bekija, Kanuan, Majre, Mustik i Junion).

Sent Vinsent i Grenadini
Saint Vincent and the Grenadines  (engleski)
Krilatica: Мир и правда
(lat. Pax et justitia)
(engl. Peace and Justice)
Himna: Свети Винсент, прелепа земља
(engl. Saint Vincent, Land So Beautiful)
Боже, чувај краља!1
(engl. God, Save the King!)
Položaj Svetog Vinsenta i Grenadina
Glavni gradKingstaun
Službeni jezikengleski
Vladavina
 — KraljČarls III
 — Generalni guvernerFrederik Balantajn
 — PremijerRalf Gonsalves
Istorija
NezavisnostOd Ujedinjenog Kraljevstva
27. oktobra 1979.
Geografija
Površina‍
 — ukupno389 km2 (184)
 — voda (%)zanemarljivo
Stanovništvo‍
 — 2016.[1]109.643 (196)
 — gustina281,86 st./km2
Privreda
ValutaIstočnokaripski dolar
 — stoti deo valute‍100 центима‍
Ostale informacije
Vremenska zonaUTC -4
Internet domen‍.vc‍
Pozivni broj+1-784
1 Zvanična himna Боже, чувај краља! (engl. God, Save the King), se koristi samo prilikom monarhijskih prilika.

Glavni grad je Kingstaun (28.000 stanovnika). Površina je 389 км² i ima 109.991 stanovnika, prema podacima popisa iz 2011. godine, što znači da je gustina naseljenosti 283 stan/km².[3] Stanovništvo se sastoji od pretežno crnaca, i manjim delom belaca i karipskih domorodaca. Religija je hrišćanska 89% (30% protestanti, 17% anglikanci, 9% katolici i 33% ostali hrišćani).

Po uređenju, Sent Vinsent i Grenadini su demokratska, ustavna i parlamentarna monarhija i kao članica Komonvelta nacija, za svog poglavara priznaje britanskog monarha (kralja). Nacionalna moneta je istočnokaripski dolar. Klima je tropska (prosečno oko 24 °C). Službeni jezik je engleski, ali se govori i kreolski.

Ova zemlja ima velike turističke potencijale. Najvažniji izvozni proizvodi su banane, kokos i šećerna trska. Sent Vinsent i Grenadini su članica UN, Komonvelta, Organizacije Američkih država i Svetske trgovinske organizacije.

Ova ostrva otkrio je najverovatnije Kolumbo, prvi evropski doseljenici bili su Francuzi, da bi Britanci preuzeli vlast oko 1720. godine i vladali ovim prostorima do 27. oktobra 1979. kada su Sent Vinsent i Grenadini postali nezavisna država u okviru Komonvelta.

Etimologija

uredi

Kristofer Kolumbo, prvi Evropljanin koji je stigao na ostrvo, dao mu je ime po svetom Vikentiju Saragoškom, čiji je praznik bio na dan kada ga je Kolumbo prvi put video (22. januara 1498). Ime Grenadina odnosi se na španski grad Granadu, ali za razlikovanje od istoimenog ostrva korišćena je umanjenica. Pre dolaska Španaca, starosedeoci Kariba koji su naseljavali ostrvo Sveti Vinsent nazvali su ga Jolomejn, u čast Jololusa, duha duge, za koga su verovali da naseljava ostrvo.[4][5]

Geografija

uredi

Položaj

uredi

Sent Vinsent i Grenadini se nalazi u Karibima zapadno od Barbadosa, južno od Svete Lucije, i severno od Grenade. Površina države iznosi 389 km².

Sent Vinsent i Grenadini se sastoje od glavnog ostrva Sent Vinsent (344 km²) i severnih Grenadina (45 km²) koji se protežu između Sent Vinsenta i Granade. Ostrvo Sent Vinsent je vulkanskog porekla, a najviši vrh je vulkan Sufrijer visok 1.234 metra.

Flora i fauna

uredi

Dok je Sent Vinsent bujno pošumljen - i povremeno aktivan - vulkan dostiže visinu do 1.234 metra nadmorske visine, Grenadini su suva, niska krečnjačka ostrva. Samo ih je devet naseljeno. Ova zemlja je među retkima kojima je dozvoljen lov na kitove prema pravilima o izdržavanju IVC, a Bekviji je ovlašćena da lovi do četiri grbava kita godišnje.[6]

Sent Vinsent ima dugu istoriju uspešnih akcija očuvanja biodiverziteta. Njegov najpoznatiji uspeh bio je oporavak Sent Vinsent papagaja, vrste koja je bila ozbiljno ugrožena trgovinom kućnim ljubimcima. Zahvaljujući terenskoj kampanji i strožem sprovođenju, populacija papagaja se povećala sa oko 400 jedinki u 1980-ima na više od 800 danas.[6]

Mnogo je drugih vrsta kojima je hitno potrebna pažnja, uključujući retko viđenu crnu zmiju Sent Vinsent, gekona Junion Island i razne korale i morske ribe. Propadanje staništa i prekomerna eksploatacija, posebno za međunarodnu trgovinu kućnim ljubimcima, i dalje predstavljaju pretnju mnogim vrstama.[6]

Istorija

uredi

Pretkolonijalni period

uredi

Prvobitno ime ostrva Sent Vinsent bilo je Julumejn, kako ga je nazivalo domorodačko pleme Karibi. Karibi su agresivno branili svoje ostrvo od evropskih doseljenika sve do 1719. godine.

Pre dolaska Evropljana i Afrikanaca u 16. veku, razni starosedelački američki narodi prolazili su ili naseljavali Sveti Vincent i Grenadine, uključujući Siboneje, Aravak i Karibe.[5][7]

Kolonijalni period

uredi

Smatra se da je Kristofor Kolumbo 1498. godine video ostrvo, dajući mu ime Sveti Vinsent.[4] Domorodački narod Garifuna, koji je postao poznat pod nazivom „Crne karibe“, agresivno je sprečavao evropsko naseljavanje Svetog Vinsenta.[4][8]

Francuska i britanska kolonizacija i Prvi karipski rat

uredi
 
Prikaz pregovora između Britanije i Crnih Kariba iz 1773. godine.

Razni pokušaji Engleza i Holanđana da osvoje ostrvo pokazali su se neuspešnim, a upravo su Francuzi bili prvi koji su uspeli da kolonizuju ostrvo, naselivši se u gradu Barauli na zavetrinskoj strani Svetog Vinsenta 1719.[8] Francuzi su sa sobom doveli zarobljene afričke ratne zarobljenike da obrađuju plantaže šećera, kafe, indiga, duvana, pamuka i kakaoa.[9]

Britanci su zauzeli ostrvo i proterali Francuze iz Baraulija tokom Sedmogodišnjeg rata, tvrdnja koja je potvrđena Pariskim mirom (1763).[8] Preuzevši kontrolu nad ostrvom 1763. godine, Britanci su postavili temelje Forta Šarlote, a takođe su sa sobom doveli i porobljene afričke ratne zarobljenike da rade na ostrvskim plantažama. Crne karibe su ušle u otvoreni sukob protiv Britanaca, započinjući Prvi karipski rat koji je trajao od 1772. do 1773.[8]

Tokom anglo-francuskog rata (1778–1783) Francuzi su ponovo zauzeli Sveti Vinsent 1779. Međutim, Britanci su povratili kontrolu prema Pariskom miru (1783).[5]

Britanski kolonijalni period i Drugi karipski rat

uredi

Nelagodan mir između Britanije i Crnih Kariba doveo je do Drugog karipskog rata, koji je trajao od 1795. do 1796.[8] Crne Karibe vodio je poglavica Jozef Šatojer, a podržali su ih Francuzi, posebno radikalni Žan-Batist Viktor Igo sa ostrva Martinik. Njihov ustanak na kraju je 1797. godine okončao britanski general ser Ralf Aberkombi; sklopljen je mirovni sporazum koji je rezultirao u tome da je skoro 5.000 Crnih Kariba prognano na Roatan, ostrvo uz obalu Hondurasa, u Belize i Beliso na Grenadinima.[5]

 
Stanovnici Svetog Vinsenta praveći kasabe (hleb od kasave) 1910-ih.

Ropstvo je zabranjeno na Sent Vinsentu 1834. (kao i u drugim britanskim kolonijama). Ovo je dovelo do manjka radne snage. Ovaj problem je rešen dolaskom imigranata i najamnika. Tokom 1840-ih stigli su portugalski imigranti sa ostrva Madeire, a između 1861. i 1868 stigli su brojni radnici iz Istočne Indije. Uslovi su i dalje bili teški kako za bivše robove tako i za imigrante jer je ekonomija ostrva stagnirala zbog niske cene šećera sve do početka 20. veka.

20. vek

uredi

1902. godine izbio je vulkan Sufrijer, ubivši 1.500–2.000 ljudi; oštećeno je mnogo poljoprivrednog zemljišta, a ekonomija se pogoršala.[8][10]

Sveti Vinsent i Grenadini su prošli kroz različite faze kolonijalnog statusa pod Britancima. Reprezentativna skupština odobrena je 1776. godine, vlada Krunske kolonije postavljena je 1877. godine, zakonodavno veće osnovano je 1925. godine sa ograničenom franšizom,[8] a opšte pravo glasa za odrasle dato je 1951. godine.[8] Tokom perioda kontrole nad Svetim Vinsentom i Grenadinima, Britanija je nekoliko puta pokušala da ujedini ostrvo sa ostalim Ostrvima privetrine kao jedan entitet, s ciljem pojednostavljenja britanske kontrole u toj podregiji kroz jedinstvenu jedinstvenu administraciju.[8] Šezdesetih godina, Britanci su ponovo pokušali da objedine sva svoja regionalna ostrva, uključujući Sveti Vinsent, u jedan ujedinjeni jedinstveni entitet pod britanskom kontrolom. Ujedinjenje je trebalo nazvati Zapadnoindijska federacija i vođeno je željom da se stekne nezavisnost od britanske vlade. Međutim, pokušaj se srušio 1962.[8]

 
Kolonijalna zastava (do 1979).

U aprilu 1979. Sufrijer je ponovo eruptirao. Iako niko nije poginuo, hiljade ljudi je evakuisano, a opet je došlo do velike poljoprivredne štete.[10]

Dana 27. oktobra 1979. Sveti Vinsent i Grenadini postali su poslednje od ostrva zavetrine koja su stekla punu nezavisnost,[8] i ovaj datum je danas Dan nezavisnosti zemlje, državni praznik.[4] Zemlja se odlučila da ostane u sastavu Britanskog komonvelta, zadržavši kraljicu Elizabetu kao monarha, koju lokalno predstavlja generalni guverner.[11]

Period nezavisnosti

uredi

Od 1958. do 1962. bio je u sastavu britanske Zapadnoindijske Federacije. Autonomiju je dobio 1967. a nezavisnost zajedno sa Grenadinima 1979. s premijerom Miltonom Karoom, posle koga dolaze Džejms Mičel (1984—2000). Arnhim Justejs (2000—2001) i Ralf Ganselviz.

2009. godine održan je referendum o predlogu usvajanja novog ustava koji bi zemlju učinio republikom, zamenjujući kraljicu Elizabetu II na mestu šefa države neizvršnim predsednikom, predlog koji je podržao premijer Gansalviz. Bila je potrebna dvotrećinska većina i predlog je poražen sa 29.019 dobijenih glasova (55,64%) protiv 22.493 (43,13%).[8][12]

Stanovništvo

uredi

Broj stanovnika prema proceni u 2018. godini iznosio je 110.211.[13] Etnički sastav bio je 66% afričkog porekla, 19% mešovitog porekla, 6% istočnoindijskog, 4% Evropljana (uglavnom Portugalaca), 2% ostrvske karibe i 3% ostalih.[4] Većina Vinsenaca su potomci Afrikanaca dovedenih na ostrvo da rade na plantažama. Postoje i druge etničke grupe poput Portugalaca (sa Madeire) i Istočnih Indijanaca, dovedeni da rade na plantažama nakon ukidanja ropstva od strane Britanaca koji žive na ostrvu. Takođe raste i kinesko stanovništvo.

Jezici

uredi

Engleski je službeni jezik. Većina ljudi govori kreolski.[14] Engleski se koristi u obrazovanju, vladi, religiji i drugim formalnim domenima, dok se kreolski (ili „dijalekt“, kako ga lokalno nazivaju) koristi u neformalnim situacijama, kao što su kod kuće i među prijateljima.

Religija

uredi

Prema popisu stanovništva iz 2001. godine, 81,5% stanovništva Svetog Vinsenta i Grenadina izjasnilo se da je hrišćanin, 6,7% ima drugu religiju, a 8,8% nema religiju ili nije izjavilo religiju (1,5%).

Anglikanizam predstavlja najveću versku kategoriju, sa 17,8% stanovništva. Pentakostalci su druga najveća grupa (17,6%). Sledeća najveća grupa su metodisti (10,9% populacije), zatim Hrišćanska adventistička crkva (10,2%) i baptisti (10,0%). Među ostale hrišćane spadaju Jehovini svedoci (0,6%), Rimokatolici (7,5%), evangelisti (2,8%), Crkva Božja (2,5%), Braća hrišćani (1,3%) i Vojska spasa (0,3%).[15]

Između 1991. i 2001. godine smanjio se broj Anglikana, Braće, Metodista i Rimokatolika, dok se povećao broj pentekostalaca, evangelika i adventista. Broj nehrišćana je mali. U ove verske grupe spadaju Rastafarijanci (1,5% stanovništva), Hindu i muslimani (1,5%).[16]

Vlada i politika

uredi
 
Ralf Gonsalves, premijer Svetog Vinsenta i Grenadina od 2001.

Sent Vinsent i Grenadini su parlamentarna demokratija i ustavna monarhija, sa Čarlsom III kao kraljem Sent Vinsenta i Grenadina.[4] On ne boravi na ostrvima, a kao šefa države u zemlji ga predstavlja generalni guverner, trenutno Suzan Dugan (od 1. avgusta 2019).[17]

Kancelarija generalnog guvernera ima uglavnom ceremonijalne funkcije, uključujući otvaranje ostrvskog Doma skupštine i imenovanje različitih vladinih zvaničnika. Kontrolu vlade imaju izabrani premijer i njegov kabinet. Trenutni premijer je Ralf Gonsalves, izabran 2001. godine za šefa Jedinstvene radničke partije.[18]

Zakonodavna grana vlasti je jednodomni Dom skupštine Sent Vinsenta i Grenadina, koji broji 15 izabranih članova koji predstavljaju jednočlane izborne jedinice i šest imenovanih članova poznatih kao Senatori. Parlamentarni mandat traje pet godina, iako premijer može da raspiše izbore u bilo kom trenutku.[4]

Politička kultura

uredi

Dve političke stranke sa parlamentarnim predstavljanjem su Nova demokratska stranka (NDP) i Jedinstvena radnička partija (ULP). Parlamentarnu opoziciju čini najveći manjinski akter na opštim izborima, na čelu sa liderom opozicije. Trenutni lider opozicije je Godvin Frajdej.[4]

Vojska

uredi

Sent Vinsent nema formalne oružane snage, iako Royal Saint Vincent and the Grenadines Police Force uključuju jedinicu za posebne usluge, kao i miliciju koja ima prateću ulogu na ostrvu.

2017. godine Sent Vinsent je potpisao UN-ov ugovor o zabrani nuklearnog oružja.[19]

Spoljni poslovi

uredi

Sveti Vinsent i Grenadini održavaju bliske veze sa Kanadom, Ujedinjenim Kraljevstvom i SAD-om i sarađuju sa regionalnim političkim i ekonomskim organizacijama kao što su Organizacija država istočnih Kariba (OECS) i CARICOM.[20]

Ljudska prava

uredi

Akti grube nepristojnosti, za koje se može definisati da uključuju homoseksualne aktivnosti, nezakoniti su u Sent Vinsentu i Grenadinima.[21] Član 148 Krivičnog zakonika kaže:[22]


Administrativna podela

uredi
 
Mapa Svetog Vinsenta i Grenadina.

Administrativno, Sveti Vinsent i Grenadini su podeljeni na šest parohija. Pet župa je na Svetom Vinsentu, dok šestu čine Grenadinska ostrva. Kingstaun se nalazi u parohiji Saint George i glavni je grad i centralno administrativno središte države.[4]

2013. godine, Sveti Vinsent je pozvao evropske države da plate reparacije za trgovinu robljem.[23]

Privreda

uredi

Poljoprivreda, u kojoj dominira proizvodnja banana, najvažniji je sektor ove ekonomije sa nižim i srednjim dohotkom. Važan je i sektor usluga, zasnovan uglavnom na rastućoj turističkoj industriji. Vlada je bila relativno neuspešna u uvođenju novih industrija, a stopa nezaposlenosti i dalje ostaje visoka, 19,8% na popisu stanovništva 1991. do 15% 2001.[4] Kontinuirana zavisnost od jednog useva predstavlja najveću prepreku razvoju ostrva, jer su tropske oluje tokom mnogih godina izbrisale znatan deo banana.

Postoji mali proizvodni sektor i mali ofšor finansijski sektor koji opslužuje međunarodna preduzeća, a njegovi zakoni o tajnosti izazvali su određenu međunarodnu zabrinutost. Sve su veći zahtevi za međunarodnim finansijskim uslugama, poput berze i finansijskih aktivnosti finansijskih posrednika u zemlji. Pored toga, starosedeocima Bekvija je dozvoljeno da love do četiri grbava kita godišnje u skladu sa kvotama za život IVC.

Kultura

uredi

Sport

uredi

Kriket, ragbi i fudbal najpopularniji su među muškarcima, dok je netbol najpopularniji među ženama. Veoma su popularni i košarka, odbojka i tenis.[24]

Primarna fudbalska liga u zemlji je NLA Premijer liga, koja svojoj nacionalnoj (asocijaciji) fudbalskoj reprezentaciji pruža većinu igrača. Značajan fudbaler je Ezra Hendrikson, bivši kapiten reprezentacije koji je igrao u nekoliko fudbalskih klubova Mejdžor Lig u Sjedinjenim Državama, a sada je pomoćni trener u FK Sijetl Saunders.[25]

Zemlja redovno učestvuje na Karipskom prvenstvu u košarci gde se takmiče muška i ženska ekipa. Sveti Vinsent i Grenadini takođe imaju svoj nacionalni ragbi savez koji se nalazi na 84. mestu na svetu. Ostali značajni sportovi koji se igraju na regionalnom nivou uključuju atletske terene.

Muzika

uredi

Muzika popularna u Sent Vinsentu i Grenadinima uključuje kalipso, soku, stilpen i rege. Popularna je i muzika gudačkih bendova, kvadril i tradicionalno pripovedanje. Jedan od najuspešnijih domorodaca iz St. Vinsenta je Kevin Litl. Za ambasadora kulture na Ostrvu imenovan je 19. septembra 2013.[26]

Državna himna Svetog Vinsenta i Grenadina je "Sveti Vinsent, Zemlja tako lepa", usvojena nezavisnošću 1979. godine.

Galerija

uredi
  •  
    Paradise bee, plaža na Sent Vinsentu.
  •  
    Paradise bee, plaža na Sent Vinsentu.
  •  
    Palm Island beach, plaža na Grenadinima.
  •  
    Vue de Lowman's Bay, Sent Vinsent.
  •  
    Kingstaun, Sent Vinsent.
  •  
    Obala Sent Vinsenta.

Reference

uredi
  1. ^ „World Population Prospects: The 2017 Revision”. ESA.UN.org (custom data acquired via website). United Nations Department of Economic and Social Affairs, Population Division. Pristupljeno 10. 9. 2017. 
  2. ^ „United Nations Statistics Division - Standard Country and Area Codes Classifications”. Arhivirano iz originala 13. 07. 2011. g. Pristupljeno 11. 04. 2014. 
  3. ^ The Department of Economic and Social Affairs of the United Nations. str. 51–55. Pristupljeno 11 August 2013. [1] Arhivirano na sajtu Wayback Machine (4. jul 2014)
  4. ^ a b v g d đ e ž z i „Saint Vincent and the Grenadines - The World Factbook”. www.cia.gov. Pristupljeno 2021-03-10. 
  5. ^ a b v g Hydrant (http://www.hydrant.co.uk), Site designed and built by. „St Vincent and The Grenadines : History”. The Commonwealth (na jeziku: engleski). Arhivirano iz originala 16. 05. 2021. g. Pristupljeno 2021-03-10. 
  6. ^ a b v „St Vincent and the Grenadines | Fauna & Flora International”. www.fauna-flora.org (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-03-10. 
  7. ^ „Review of the Indigenous Caribbean”. indigenousreview.blogspot.com.au. Pristupljeno 2021-03-10. 
  8. ^ a b v g d đ e ž z i j k „Saint Vincent and the Grenadines | History, Geography, People, & Culture”. Encyclopedia Britannica (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-03-10. 
  9. ^ „St. Vincent and the Grenadines Genealogy Research » Helping you find your ancestors from the island of St. Vincent in the West Indies. » St. Vincent Timeline”. web.archive.org. 2012-03-21. Arhivirano iz originala 21. 03. 2012. g. Pristupljeno 2021-03-10. 
  10. ^ a b „A volcanic retrospective: eruptions of the Soufrière, St Vincent”. VolcanicDegassing (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-03-10. 
  11. ^ corporateName=Commonwealth Parliament; address=Parliament House, Canberra. „Sir David Smith "An Australian Head of State: An Historical and Contemporary Perspective [1]"”. www.aph.gov.au (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-03-10. 
  12. ^ „Constitutional reform referendum defeated in St. Vincent & the Grenadines | The Antillean”. web.archive.org. 2010-02-18. Arhivirano iz originala 18. 02. 2010. g. Pristupljeno 2021-03-10. 
  13. ^ „World Population Prospects - Population Division - United Nations”. population.un.org. Pristupljeno 2021-03-10. 
  14. ^ „Vincentian English Creole”. Ethnologue (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-03-10. 
  15. ^ „Religious Beliefs In Saint Vincent and the Grenadines”. WorldAtlas (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-03-10. 
  16. ^ „Wayback Machine” (PDF). web.archive.org. 2011-08-10. Arhivirano iz originala 19. 05. 2011. g. Pristupljeno 2021-03-10. 
  17. ^ „SVG’s First Female Head of State Sworn In”. Searchlight (na jeziku: engleski). 2019-08-01. Pristupljeno 2021-03-10. 
  18. ^ „Caribbean Elections | St. Vincent and the Grenadines General Elections 2010”. web.archive.org. 2011-10-06. Arhivirano iz originala 06. 10. 2011. g. Pristupljeno 2021-03-10. 
  19. ^ „United Nations Treaty Collection”. treaties.un.org (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-03-10. 
  20. ^ "The Double Taxation Relief (Caricom) Order" (PDF). Legal Supplement. 33 (273). 28 December 1994.
  21. ^ „71 countries where it's illegal to be gay”. Newsweek (na jeziku: engleski). 2019-04-04. Pristupljeno 2021-03-10. 
  22. ^ „UNHCR | Refworld | Saint Vincent and the Grenadines: Situation and treatment of homosexuals; legislation; availability of state protection and support services (2007 - September 2009)”. web.archive.org. 2011-07-28. Arhivirano iz originala 28. 07. 2011. g. Pristupljeno 2021-03-10. 
  23. ^ „14 Caribbean nations sue European countries for slavery reparations”. america.aljazeera.com. Pristupljeno 2021-03-10. 
  24. ^ „Visit St. Vincent & the Grenadines - Sports”. web.archive.org. 2015-09-19. Arhivirano iz originala 19. 09. 2015. g. Pristupljeno 2021-03-10. 
  25. ^ „EZRA HENDRICKSON”. Arhivirano iz originala 27. 09. 2020. g. Pristupljeno 10. 03. 2021. 
  26. ^ „KEVIN LYTTLE, "SKINNY FABULOUS," n "FIREMAN HOOPER" ARE NAMED CULTURAL AMBASSADORS”. XenForo (na jeziku: engleski). Arhivirano iz originala 24. 01. 2021. g. Pristupljeno 2021-03-10. 

Literatura

uredi
  • Bobrow, Jill & Jinkins, Dana. 1985. St. Vincent and the Grenadines. 4th Edition Revised and Updated, Concepts Publishing Co., Waitsfield, Vermont, 1993.
  • Cosover, Mary Jo. 1989. "St. Vincent and the Grenadines." In Islands of the Commonwealth Caribbean: A Regional Study, edited by Sandra W. Meditz and Dennis M. Hanratty. US Government Printing Office, Washington, D.C.
  • CIA Factbook entry Arhivirano na sajtu Wayback Machine (7. april 2020)
  • Gonsalves, Ralph E. 1994. History and the Future: A Caribbean Perspective. Quik-Print, Kingstown, St Vincent.
  • US Dept of State Profile
  • Williams, Eric. 1964. British Historians and the West Indies, Port-of-Spain.

Spoljašnje veze

uredi
Vlada
Opšte informacije
Preuzeto iz „https://sr.wiki.x.io/w/index.php?title=Сент_Винсент_и_Гренадини&oldid=28494125”