Mitropolit beogradski Inokentije
Inokentije (svetovno ime Jakov Pavlović; Šabac, 1. avgust 1840 — Beograd, 19. maj 1905) je bio beogradski mitropolit od 1898. do 1905.
| Mitropolit beogradski Inokentije | |
|---|---|
 | |
| Osnovni podaci | |
| Pomesna crkva | Srpska pravoslavna crkva |
| Mitropolija | Beogradska mitropolija |
| Čin | mitropolit |
| Titula | arhiepiskop beogradski i mitropolit Srbije |
| Sedište | Beograd |
| Godine službe | od 15. februara 1898. do 19. maja 1905. |
| Prethodnik | Mitropolit Mihailo |
| Naslednik | Patrijarh Dimitrije |
| Prethodna eparhija | Eparhija niška |
| Godine službe | 1894—1898. |
| Prethodnik | Jeronim Jovanović |
| Naslednik | Nikanor Ružičić |
| Lični podaci | |
| Svetovno ime | Jakov Pavlović |
| Datum rođenja | 1. avgust 1840. |
| Mesto rođenja | Šabac, Kneževina Srbija |
| Datum smrti | 19. maj 1905. (64 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Kraljevina Srbija |
Biografija
urediInokentije Pavlović je rođen 1. avgusta 1840. u Šapcu kao Jakov Pavlović. Otac mu je bio poznati protojerej Jovan Pavlović, poslanik na čuvenoj Svetoandrejskoj skupštini. Osnovnu školu i četiri razreda gimnazije završio je u Šapcu, dva razreda bogoslovije u Beogradu i Duhovnu akademiju u Kijevu.
U Srbiju se vratio početkom 1863, i već 31. jula bio je rukopoložen za sveštenika. Bio je profesor gimnazije u Kragujevcu, vojni sveštenik, sveštenik Kaznenog zavoda u Kragujevcu, profesor i rektor bogoslovije, veroučitelj Više ženske škole, dvorski sveštenik i načelnika Crkvenog odeljenja u ministarstvu prosvete i crkvenih dela.
Posle smrti supruge zakaluđerio se 24. novembra 1892. godine i dobio ime Inokentije. Za episkopa niškog izabran je 1. avgusta 1894, a za mitropolita 15. februara 1898. voljom dvora i vlade.
Za vreme njegove uprave Beogradskom mitropolijom došlo je do ženidbe kralja Aleksandra i Drage Mašin, do nasilnog uklanjanja dinastije Obrenovića sa prestola (1903), i do izbora Petra Karađorđevića za novog kralja Srbije.
Mitropolit Inokentije je bio, kako piše Slijepčević, prosečan čovek, koji iza sebe nije ostavio nikakvo značajno delo. Bavio se književnim radom i po raznim časopisima objavljivao bogoslovsko-pedagoške članke. Napisao je i oko 250 propovedi, koji nisu, u celini, do danas objavljene.
Dodeljen mu je Orden Miloša Velikog i Orden Svetog Save prvog stepena.[1]
Sin
urediNjegov sin je Dragoljub Pavlović (slikar) rođen 1875, akademski slikar, koji je imenovan od Vrhovne Komande za ratnog slikara i fotografa.[2]
Reference
uredi- ^ Acović, Dragomir (2012). Slava i čast: Odlikovanja među Srbima, Srbi među odlikovanjima. Belgrade: Službeni Glasnik. str. 569.
- ^ „Politika” 3. jun 1939
