Manfred Sicilijanski
Manfred (1232 – 26. februar 1266) je bio kralj Sicilije od 1258. godine do svoje smrti.
Manfred Sicilijanski | |
---|---|
Lični podaci | |
Datum rođenja | 1232. |
Mesto rođenja | Venosa, Kraljevina Sicilija |
Datum smrti | 26. februar 1266.33/34 god.) ( |
Mesto smrti | Benevent, Kraljevina Sicilija |
Porodica | |
Supružnik | Beatriče Savojska i Jelena Anđelina Duka |
Potomstvo | Konstanca Sicilijanska |
Roditelji | Fridrih II Bjanka Lancio |
Dinastija | Hoenštaufen |
kralj Sicilije | |
Period | 1258-1266 |
Prethodnik | Konradin |
Naslednik | Karlo Anžujski |
Biografija
urediRođen je 1232. godine u Venosi kao sin svetorimskog cara Fridriha II i Bjanke Lancio[1]. Kao polubrat nemačkog kralja Konrada IV, od 1250. do 1252. godine je bio namesnik u južnoj Italiji. Nosio je titulu kneza Tarenta[2]. Posle Konradove smrti je upravljao Sicilijom u ime njegovog maloletnog sina Konradina[3]. Jedno vreme se izdavao za papinog vikara (zamenika). Iskoristio je borbu Gvelfa i Gibelina radi postizanja nezavisnosti. To je udružilo papu i švapskog vojvodu Konradina protiv njega, ali je Manfred tukao njihove snage 2. decembra 1254. godine kod Fođe. Godine 1258. se u Palermu krunisao za kralja. Iskoristivši ekspanzionističke težnje Francuske, papa je sa snagama provansalskog grofa Karla Anžujskog porazio Manfreda kod Beneventa (26. februar 1266)[4]. U bici je poginuo i sam Manfred. Karlo Anžujski postao je sledeći vladar Sicilije. Time je okončana vladavina dinastije Hoenštaufen Sicilijom. Pesnik Dante Aligijeri je, u svom delu "Božanstvena komedija" stavio Manfreda izvan kapija Čistilišta.
Porodično stablo
uredi2. Fridrih II, car Svetog rimskog carstva | ||||||||||||||||
1. Manfred Sicilijanski | ||||||||||||||||
3. Bjanka Lancio | ||||||||||||||||
Galerija
uredi-
Krunisanje Manfreda Sicilijanskog 1258. godine
-
Manfred Sicilijanski
-
Pečat Manfreda Sicilijanskog
-
Manfred u De arte venandi cum avibus
-
Novčić iz perioda vladavine Manfreda Sicilijanskog
-
Manfred ubija svog oca (legenda)
-
Bitka kod Beneventa 1266. godine
Reference
uredi- ^ Barber 2004, str. 233
- ^ Runciman 1958, str. 27.
- ^ J.N.D. Kelly; M.J. Walsh (1986). „Alexander IV”. A Dictionary of Popes. Oxford University Press. str. 195.
- ^ Runciman 1958, str. 92, 94.
Literatura
uredi- J.N.D. Kelly; M.J. Walsh (1986). „Alexander IV”. A Dictionary of Popes. Oxford University Press. str. 195.
- Barber, Malcolm (2004). The Two Cities: Medieval Europe 1050–1320 (2nd izd.). Routledge. str. 233.
- Runciman, Steven (1958). The Sicilian Vespers. Cambridge University Press.
- Vojna enciklopedija, tom 5 (273)