Gorina

насеље у граду Лесковац, Јабланички округ, Србија

Gorina je naseljeno mesto grada Leskovca u Jablaničkom okrugu. Prema popisu iz 2022. bilo je 553 stanovnika.

Gorina
Gorina
Administrativni podaci
DržavaSrbija
Upravni okrugJablanički
GradLeskovac
Stanovništvo
 — 2022.Pad 553
Geografske karakteristike
Koordinate42° 50′ 34″ S; 21° 51′ 08″ I / 42.842666° S; 21.852166° I / 42.842666; 21.852166
Vremenska zonaUTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST)
Aps. visina360 m
Gorina na karti Srbije
Gorina
Gorina
Gorina na karti Srbije
Ostali podaci
Pozivni broj016
Registarska oznakaLE

Ovde se nalazi Kapela Svetog Pantelejmona u Gorini.

Etimologija

uredi

Selo je dobilo ime po šumi — gori u kojoj je naseljeno.

Geografija

uredi

Položaj

uredi

Gorina je, kao i Brza, potplaninsko selo zaseljeno na mestu rde reka Gorinka izlazi iz planine i ulazi u aluvijalnu ravan Veternice. Od Brze je udaljena za oko dva kilometra jugozapadno, a od Leskovca 22 kilometra kada se ide putem preko Vučja i Brze. I ovo selo, kao i Brza, ima svoj zaselak koji se zove Novkov Rid. Ali, dok zaselak Brze Vlaško Polje leži u ravnici, Novkov Rid je zaseljen duboko u planini Kukavici.

Hidrografija

uredi

Kroz selo Gorinu protiče planinska reka Gorinka. I ova reka ima u svom gornjem delu iznad sela dva kraka: jedan izvire iz Bazjaka, pod Novkovoridskom šumom, a drugi u Ludinju. Onaj krak koji izvire na lokalitetu Bazjak zove se Golema reka, njegov tok je duži, a izvorište mu je pod Babinim grobom, dok onaj krak koji izvire iz lokaliteta Ludinje ima kraći tok i manju vodenu masu nosi naziv Mala reka, sa izvorištem ispod Crnog Vrha. Oba kraka se kod crkve Svetog Pantelejmona spajaju i od mesta njihovog sastava reka nosi ime Gorinka.

U ataru ovog sela ima izvora: Jeje, Turski kladenac, a sem toga svaka kuća ima bunar. Voda iz bunara u selu Gorini je laka, zdrava planinska voda.

Zemlja

uredi

Gorina ima atar koji zahvata 1.136 hektara, od kojih su 376 hektara pod obradivom zemljom, 34 hektara pod voćem, a 634 hektara pod šumom. U obradivoj zemlji nešto je slabija od Brze, pod voćnjacima ima isti prostor kao i Brza, a pod šumom ima više od nje blizu 200 hektara.

3emlja nosi ove nazive: Orašje, Šubarke, Garine, Trska-Bara, Spainske njive, Popadikine kruške, Novkov rid, Strulja arnica, Kačarnica, Srednji rid, Vučete-Vračarica, Mala reka, Crni vrh, Kočine, Arnice (i šuma) – sve njive; Gornje livade, Jeje (Dolje livade ili Izvor), Progon, Crni vrh-livade; Preslap – ostra jela, Srednji rid, Novkov rid do bilo – Babin grob, Ostrika i Goli pid – pod šumom.

Istorija

uredi

Selo Gorina se pominje kao selo u Dubočici krajem 14. veka. Ono je bilo baština vlastelina Jyra, pa ga je on darovao ruckom manastiru u Svetoj Gori Svetom Pantelejmonu, a taj dar vlastelina Juga potvrdio despot Stefan Lazarević 1395. rodine aktom koji je sačinjen u Novom Brdu kada je te godine u njemu boravio sa svojom majkom knjeginjom Milicom i bratom Vukom. Tako je ovo selo postalo metoh jednog dalekog manastira za koji je imalo da raboti, a bilo oslobođeno svih rabota i davanja prema ma kome u zemlji. Otuda je i crkvica u ataru ovog sela, zavučena u klanac Gorinke, mala i jednostavna građevina posvećena istom svecu Svetom Pantelejmonu. I Han pominje Gorinu i navodi da je 1858. godine imala 20 kuća. Kako navodi Milan Đ. Milićević, posle oslobođenja od Turaka, dakle za 20 godina, Gorina je porasla na 63 poreske glave, što je predstavljalo veći rast od onog koji je zabeležen kod sela Brze.

I Gorinu su Turci počitlučili, pa je ona, pred kraj turske vlasti, imala 3 gospodara. To su bili: Demir, u zapadnom delu, Bislim u sredini sela, i Isa u Šubarskoj mahali. Demir je bio po narodnosti Arbanas i živeo je u Gorini, dok su druga dvojica živeli u Leskovcu. Gospodar sela Gorine Bislim posle oslobođenja se nagodio sa onim seljacima koji su njemu pripadali u pogledu naknade za imanje, pa ti seljaci nisu plaćali državi agrarni dug. Oni koji nisu imali novca, imanje su uzeli na obligaciju leskovačkih čaršilija, a oni isplatili Bislima. Seljaci su posle obligacije isplaćivali Leskovčanima, među kojima je bio neki iz roda Šućuranskih. Šta je bilo sa ljudima koji su bili potčinjeni gospodaru Isi, nije poznato. Uglavnom, seljaci ovog sela nisu plaćali agrarni dug državi, niti je ma kome za naplatu tog duga prodavana imovina.[1]

Demografija

uredi

U naselju Gorina živi 594 punoletna stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 41,6 godina (40,5 kod muškaraca i 42,8 kod žena). U naselju ima 184 domaćinstva, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 3,98.

Ovo naselje je velikim delom naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine), a u poslednja tri popisa, primećen je pad u broju stanovnika.

Demografija[2]
Godina Stanovnika
1948. 702
1953. 777
1961. 774
1971. 820
1981. 822
1991. 821 807
2002. 732 754
2011. 652
2022. 553
Etnički sastav prema popisu iz 2002.[3]
Srbi
  
714 97,54%
Romi
  
14 1,91%
Makedonci
  
1 0,13%
nepoznato
  
2 0,27%


Domaćinstva
Stanovništvo staro 15 i više godina po bračnom stanju i polu
Stanovništvo po delatnostima koje obavlja

Saobraćaj

uredi

Gorina se nalazi na putu koji ide od Vučja preko Brze, pa zaobilazi Bukovu Glavu zapadno, na udaljenosti od oko jednog kilometra, i izbija na reku Veternicu iznad samog sela Miroševca, gde premošćuje reku i spaja se sa putem koji ide iz Miroševca za Vinu i Barje i dalje na jug i jugozapad. Prema tome, u Gorinu se može stići i zaobilaznim putem preko Miroševca koji je, od onog preko sela Brze, za 2—3 kilometra duži.

Galerija

uredi

Reference

uredi
  1. ^ J. V. Jovanović, Leskovačko porečje (drugi-poseban deo), Leskovački zbornik 13,, Leskovac, 1968
  2. ^ „Knjiga 9”. Stanovništvo, uporedni pregled broja stanovnika 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 2002, podaci po naseljima (PDF). webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. maj 2004. ISBN 86-84433-14-9. 
  3. ^ „Knjiga 1”. Stanovništvo, nacionalna ili etnička pripadnost, podaci po naseljima. webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. februar 2003. ISBN 86-84433-00-9. 
  4. ^ „Knjiga 2”. Stanovništvo, pol i starost, podaci po naseljima. webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. februar 2003. ISBN 86-84433-01-7. 

Spoljašnje veze

uredi